29 november 2016

Diana Rijntjes: Bedreigde liefde

Iedereen heeft een bepaalde verhouding met zijn of haar werk, maar sommigen zijn er mee getrouwd. Het is de enige vorm van bigamie die in Nederland is toegestaan.

In de zorg zijn er heel veel medewerkers met hun werk getrouwd. Of op zijn minst hebben zij een diepe liefde voor het vak. En dat is goed. In de zorg krijg je veel te maken met verdriet en pijn van anderen. Begrip en betrokkenheid zijn dan op hun plaats. Liefde voor het werk dat je doet, helpt om een goed hulpverlener te zijn. Zonder bevlogen medewerkers redden we het niet. We leven in een tijd waarin steeds meer mensen zorg nodig hebben en steeds minder mensen te vinden zijn met een diploma als verzorgende of verpleegkundige. Er dreigt een fors tekort aan verzorgenden en verpleegkundigen. We moeten dus erg zuinig zijn op degenen die het vak uitoefenen.

Een groot hart hebben
Waarom kiest iemand voor een baan in de zorg? Veel gehoord 'ik wil iets betekenen voor anderen'  of 'ik vind het fijn om te helpen' of 'het contact met de mensen die ik verzorg'.  En dat kan heel goed in dit beroep. Waarom kiezen dan toch te weinig mensen voor dat prachtige vak? Misschien omdat de liefde soms lijkt te verkommeren? Van buitenaf wordt de liefde bestookt door regeltjes, administratie en controles. Vanuit de zijlijn wordt de liefde bedreigd door een tekort aan collega’s. En van binnenuit staat de liefde onder druk omdat het contact met de klant, voor wie ze eigenlijk werkt, steeds vaker rafelrandjes kent. Rafelrandjes omdat sommige mensen zich wel héél veeleisend opstellen.  Je moet een groot hart hebben om het vol te houden. Gelukkig hebben onze mensen dat ook. Maar ik maak me wel een beetje zorgen. Wat nou als de liefde over gaat tussen de zorgmedewerker en haar baan? Dat mag niet gebeuren!

Verbintenis aangaan
Laten we de liefde koesteren, laten we iedereen vragen om een beetje zuinig te zijn op de zorgmedewerkers die zo hard nodig zijn. Laten we hen helpen om weer te stralen. Geen onnodige regelgeving, geen onnodige administratie, geen onnodig getouwtrek, maar respect voor het werk dat ze doen. En vooral ook een beetje bewondering voor het feit dat het deze kanjers nog steeds lukt om iedereen de zorg te geven die écht nodig is. Want het is en blijft een prachtige liefde, de zorg. Hopelijk zullen steeds weer voldoende jongeren de verbintenis aan durven gaan en volmondig JA tegen het zorgvak zeggen!