12 december 2018

Ad Janssen Zorgt

Na een lange carrière als kok in het ziekenhuis in Helmond werd ik de chef-kok van de Wilbertsdries. De Zorgboog bestond toen nog niet eens. Een kennis had me destijds getipt over een vacature voor chef-kok en zo ben ik bij de Wilbertsdries terechtgekomen.

Ik ben naar binnen gestapt en vroeg naar de directeur. De verzorgster die ik tegenkwam zei dat hij net te voet het dorp was ingelopen: "Rijd maar met je fiets richting kerkplein, je kunt hem niet missen. Hij is een lange, magere man en heet Peter." Zo ontmoette ik de directeur, we maakten een praatje en een uur later had ik een sollicitatiegesprek en een keuring, de dag erna was ik aangenomen.

Na een tijd werden de keukens te klein en te duur en sloten hun deuren. Ik ging daarom aan de slag met het organiseren van de activiteiten voor twee woonzorglocaties in Bakel; de Wilbertsdries en de Berken. Jarenlang heb ik dit samen met een collega met veel plezier gedaan. Inmiddels werk ik al 32 jaar bij de Zorgboog in diverse, maar altijd leuke functies.

Tegenwoordig werk ik eigenlijk niet in de zorg maar bij 'wonen en welzijn'. De zorg voor alles waar je klant behoefte aan heeft, boeit me enorm en geeft me ook de energie om steeds weer nieuwe dingen uit te proberen, die meestal ook nog een succes worden. Vooral het contact met mensen en hun vragen maakt mijn werk erg bijzonder. Als er nieuwe mensen in de Wilbertsdries komen wonen, dan begint mijn film te draaien met als doel die bewoner zoveel mogelijk te helpen met alle diensten en middelen die we ter beschikking hebben. Voor de mens op latere leeftijd is tegenwoordig van alles beschikbaar wat hem of haar het leven makkelijker kan maken.

Mensen komen tegenwoordig in een veel later stadium in hun leven pas bij ons wonen, met andere vragen dan voorheen. Het is daarom de kunst om zoveel mogelijk problemen uit de wereld te helpen, wat gelukkig vaak lukt.