08 juli 2019

Nellie Verhoeven

Op 1 augustus 2019 viert Nellie Verhoeven (70) haar zilveren jubileum bij de Zorgboog. Dit is tevens de datum dat Nellie met pensioen gaat. Na 25 jaar komt er officieel een eind aan haar mooie carrière bij de Zorgboog.

"Ik was 43 jaar toen ik met de verpleegstersopleiding begon. Een opleiding van vier jaar, die ik in twee jaar heb gedaan. Na een stageperiode in de Jan de Witkliniek in Bakel ben ik daar in 1994 in dienst getreden. Het begin van een leerzame en afwisselende loopbaan.

Ik heb mij altijd heel betrokken gevoeld bij kwetsbare ouderen… daar heb ik echt iets mee! Al voor mijn loopbaan in de zorg, deed ik vrijwilligerswerk voor zieke en hulpbehoevende ouderen. Vanaf 1973 vergezel ik chronisch zieke mensen naar Lourdes. Ook ben ik sinds jaar en dag lid van het bestuur van Stichting Ziekentriduüm Bakel.
Naast mijn werk met ouderen met dementie in het verpleeghuis in Bakel, werkte ik als oproepkracht in de wijkzorg. Ik houd van afwisseling en wilde overal ervaring opdoen en dat weer gebruiken in mijn dagelijks werk.

Na vier jaar maakte ik de overstap naar de functie van bewonersconsulent in de Nieuwenhof in Deurne. Een nieuwe uitdaging waarbij ik mij bezig hield met de opnamegesprekken met nieuwe bewoners, het in behandeling nemen van klachten en het regelen van de afdelingsbudgetten. Dit heb ik acht jaar gedaan. Ook in deze periode bleef ik als oproepkracht in de thuiszorg werken. Ik kon dat werk gewoonweg niet missen.
In 2005 kreeg ik een nieuw contract in de wijkzorg in Laarbeek en na vijf jaar ging ik weer een nieuwe uitdaging aan. Want weet je, zorgverlening staat niet op zichzelf, ik wilde een totaalbeeld hebben en zo veel mogelijk facetten van de zorgwereld leren kennen. Ik heb daarom een baan aangenomen bij de gemeente Helmond in een maatwerkproject, waar ik advies gaf aan mensen die (huishoudelijke) ondersteuning of hulpmiddelen nodig hadden om langer zelfstandig thuis te kunnen wonen. Mantelzorgondersteuning hoorde hier ook bij.

Ik heb mij altijd gerealiseerd hoe belangrijk mantelzorgers zijn. Misschien komt dat omdat ik zelf mantelzorger ben geweest (mijn beide ouders hadden een vorm een dementie). Je moet niet alleen oog hebben voor de cliënt, maar zeker ook voor diens partner/familielid. Ook hun leven verandert drastisch door het ziekteproces van hun geliefde. Ik kan heel goed luisteren en wil de mensen waar ik thuis kom 100% aandacht geven en hen helpen zo veel ik kan. Het maakt mij niet uit bij wie ik thuis ben, de koningin of een zwerver, ik probeer het op te lossen, want ieder mens is uniek.

Ook in deze periode bleef mijn werk als oproepkracht in de wijkzorg de vertrouwde rode draad in mijn carrière, totdat ik in 2013 weer een nieuw contract kreeg bij de Zorgboog in de wijkzorg in Mierlo-Hout/Brandevoort. Door mijn werk bij de gemeente leerde ik om uit te gaan van de eigen kracht van de cliënt, wat kunnen en willen mensen nog graag zelf doen? Deze benadering heb ik in de praktijk kunnen toepassen in mijn werk in de wijk.
De zorg heeft zoveel mooie kanten! Wat ik ook twee jaar lang met liefde heb gedaan, is terminale zorg, ook wel intensieve thuiszorg genoemd. Ik waakte `s nachts bij de mensen thuis die terminaal ziek waren. Behalve de verzorging en het geven van medicijnen, kon de cliënt (en hun naasten) zijn/haar verhaal aan mij kwijt en vragen stellen. Ik zoek altijd wel het specifieke op en krijg er veel voldoening van om echt iets te kunnen betekenen voor kwetsbare mensen.

Daarnaast heb ik echt een passie voor de Zorgboog. We hebben als organisatie veel in onze mars en dat moeten we laten zien! Daarom vond ik het leuk om lid te zijn van het promotieteam en beurzen te bezoeken om de Zorgboog te promoten.

Ik val niet in een gat als ik met pensioen ga, maar het contact met de cliënten en mijn collega's ga ik wel missen! De eerste twee maanden ga ik nog niks vastleggen. Eerst maar eens de badkamer verbouwen en mijn kleinkinderen bezoeken en wie weet op termijn weer eens vrijwilligerswerk doen…"