Mensen komen niet altijd op vrijwillige basis in Ruijschenbergh wonen. Ze komen hier vanuit een groot huis, vaak met een mooie tuin, en zijn plotseling genoodzaakt om kleiner en meer beschermd te wonen, in de omgeving van goede zorg.
Ze verlaten een plek waar ze ontzettend veel herinneringen hebben en beginnen, meestal op hoge leeftijd, noodgedwongen aan een nieuw hoofdstuk in hun leven. Dat is vervelend. Maar weet je wat ik zo vaak hoor, na een week of drie? ‘Dit hadden we echt veel eerder moeten doen.’
Sinds twee jaar ben ik werkzaam bij de Ruijschenbergh en vanaf dag één voel ik me hier thuis. De positiviteit en het enthousiasme die hier door de gebouwen gonzen, is aanstekelijk. Geen dag is voor mij hetzelfde. Ik organiseer activiteiten, maak een praatje met bewoners en bezoekers, voer overleg met allerlei partijen, zorg ervoor dat het niemand aan iets ontbreekt. Ik schenk aandacht aan de mensen, samen met al mijn geweldige medewerkers en vrijwilligers. En dan zijn er nog al die kleine momenten van geluk. Zo reik ik af en toe een bokaal uit aan de winnaar van de biljartcompetitie, omdat ze het zo leuk vinden als ‘d’n baas’ dat doet. Mijn werk is ontzettend dankbaar, iedere dag weer.
De Ruijschenbergh is het kloppende hart van Gemert, er is hier iedere dag wat te doen. Een dorp binnen een dorp. We krijgen hier alle denkbare doelgroepen over de vloer, maar voor mij zijn het voornaamst natuurlijk de bewoners. En als ik dan van hen hoor hoe fijn ze het hier hebben… Als ik ze zie genieten van iets simpels als een middagje pannenkoeken bakken… Daar doen we het allemaal voor.
Het leven is goed in de Ruijschenbergh. Kom maar eens kijken.