24 september 2020

Verpleeghuiszorg in Coronatijd

Hoe fantastisch is het, als het werk wat doet, je zoveel voldoening geeft.
Mede door de fijne collega’s en andere disciplines waar je dag in dag uit mee werkt...
En de lieve families en vrijwilligers niet te vergeten.

Dankbaar werk, om deze mensen te mogen begeleiden in hun ziekteproces.
Dankbaar werk, om families te begeleiden in een stukje acceptatie.
Dankbaar werk, om families te begeleiden in het steeds een beetje afscheid nemen van hun dierbare.

Dankbaar ben ik, om een kijkje te mogen nemen in de belevingswereld van de bewoners.
Dankbaar ben ik, om voor hun geluksmomentjes te zorgen.
Dankbaar ben ik, om ze troost te bieden.
Dankbaar ben ik, om voor hun een veilige haven te creëren ,in een voor hun vaak verwarrende wereld.

Verdrietig word ik, als ik zie wat Corona voor impact heeft op de afdeling.
Verdrietig word ik, als ik zie wat Corona voor impact op onze bewoners heeft.
Verdrietig word ik, als ik zie wat Corona voor impact op onze families heeft.
Verdrietig word ik, als ik zie, voel en zelf ervaar, wat voor onrust Corona bij ons als personeel geeft.
Verdrietig word ik, als ik zie en ervaar hoe Corona een toch al verwarrende wereld voor onze bewoners, nog verwarrender maakt.
Verdrietig word ik, als ik met mijn beschermend pak aan en mondkapje op, in de ogen van een bewoner kijk.

Als ik in de ogen van een bewoner kijk, zie ik soms angst.
Hoe graag zou ik dan mijn mondkapje af willen doen....
Hoe graag wil ik ze dan troost geven met een glimlach...

Verdrietig word ik, als ik ze niet de troost kan bieden die ze zo nodig hebben.
Verdrietig word ik van het houden van een bepaalde afstand.
Een afstand, terwijl de bewoner juist die knuffel zooo hard nodig heeft.

Verdrietig word ik, van het machteloze gevoel...?

Maar naast dankbaarheid en verdriet voel ik ook boosheid.
Boosheid op mensen, die het hele gebeuren 'Corona' niet serieus nemen.
Boosheid op mensen, die al dan niet bewust de regels negeren.
Boosheid op mensen, die niet respecteren dat ik wél respect voor de regels heb.

Gelukkig voel ik naast boosheid ook nog trots...
Heel veel trots.
Ik ben onwijs trots op mijn collega’s.
Ik ben onwijs trots op onze coördinators zorg, want ook die krijgen veel voor hun kiezen.
Trots op onze 1e verpleegkundige en leidinggevende.
Ik ben trots op onze activiteitenbegeleiding.
Ik ben onwijs trots op onze vrijwilligers, die ondanks de Corona toch onze lieve bewoners een daginvulling komen geven.... Echte kanjers zijn het.

Ik ben trots en dankbaar op het team waar ik in mag werken!

Susanne Claassen
Verzorgende IG

---

Delen via: